Bu şehirde eşkıyalar yol keser, çift bozarmış yüz yıllar önce…
Çaldıran seferine giderken Yavuz, şikâyet etmiş halk onu görünce,
Halepli Mimar Celalettin cami, kervansaray, han, hamam yapmış Sultanın emrince.
Sultaniye demiş şehre rahata kavuşan halk, Sultanın yardımını görünce…

Killi, kumlu, çöl ortasında bahtsız bir kız gibidir şehir o zamanlar,
Ortasından akan kara renkli, kara bahtlı, kara akışlı pınar,
Şehrin adının değişmesine vesile olur,
Ve sultanın ismi o günden sonra anılır hep Karapınar.

Bu şehre gün doğar sabahları, akşamına kadar emek emek işlensin diye,
Ve şehre gün batar akşamları, sabahına kadar yıldızlar, ay halesine gizlensin diye.

Şehre bahar gelir, bengisu pınarlar rahmetle dolar,
Tarlalarda başaklar filizlenir, şehir yeşile çalar.

Şehre yaz gelir, nar gibi güneş haşyetle dikilir tepede,
Toprak çatlar, alınlar, yüzler çatlar, şehir sarıya çalar.

Şehre güz gelir, kum fırtınaları kurşun gibi başlar,
Şalvar uçar, takke uçar, can uçar, şehir griye çalar.

Şehre kış gelir, soğuğun uğultusu kapıları kollar,
Koyun üşür, sokak üşür, soba üşür, şehir beyaza çalar.

Şehre hizmet gelir, aşkla çalışır emirler hep bir gayretle,
Adları büyük, anlamları müsemma kendileriyle,
Hamdi, Saffet, Tevfik, Haşmet, Kamil, Mehmet
Kalpleri şehre müptela, yüzleri tebessüm ve muhabbetle.

Bu şehre kuraklık gelir, insanlar kadir, kıymet bilsin diye,
Şehre rahmet gelir, yağmur dualarında kalkan eller boş dönmesin diye.

Şehre ramazan gelir, oruç tutar beş yaşında sabi bile,
Şehir oruç tutar, merhamet dalga dalga gökten yere insin diye.

Şehre muharrem gelir, günahlara kefaret düşer kaşık kaşık aşure ile,
Şehre uzaklardan hasret düşer, bir obruk açılır sahranın orta yerinde.

Şehre Sâki testisinden şiir düşer, mısra mısra, dize dize, özlemle,
Şair susar, şehir şiir okur, şehrin insanları kana kana içsinler diye.

08/12/2011 Memleket Şiirleri, Şener İşleyen