SES
Sessizliğin sesini dinledim
daha gürültülü loş çığlıklardan.
Duydum güneşteki patlamaları içimde,
Damarlarımda kanım çekiliyor,
yanıyorum, kayboluyorum.
Uzun, et sarılı kemiklere sahip topuk tıkırtıları
kaldırımların,
Beyin sinirlerime basmışçasına çıldırıyorum,
Ve hissediyorum sessizliği, ama duymuyorum…
Kalp ritmim, atmosfere dokunmasında hızla dönen dünyanın
Gün; batımlara gebe, gri bulutlar ve dağlar ardından
Gece; gün doğumuna hızla koşmakta bir diğer yandan.
Bir yaprak düşüyor,
koparılmamış bir meyve çürümüş dalından,
İçindeki tohum toprağa karışıyor, kök salıyor.
Ayrılıklar yıldız kayması gibi sararıp, ışıyıp
Tek başına, aniden, son kez en çok parlayıp yok olan.
İniltiler geliyor dört bir yandan,
Düşerken çürümüş dalından tohumu meyvenin
Gâlu Belâda gizli bir hazine iken,
Rahmı Mader mahpushanesine bir cenin düşüyor.
Çalınırken birilerinin özgürlüğü, seviniyor birileri,
Ve tam alıştım derken daracık hücremden,
Dünya hapishanesine açılıyor kapılar çığlık çığlığa
Duymuyorum çığlıkları,
dokunuyorum sessizliğe yalnızca...
Sessizliğin sesini dinledim,
eyvahlar geldi
mezarlıklardan,
Hu’lar karıştı rüzgâr
girdaplarına,
ıslandı yağmur
damlalarından.
Göz kapaklarım hızlandı,
gürledi bir açıldı bir daha, bir daha…
Gök yerden aldıklarını verme telaşında,
Denizler alıkonulmuş kıyılarına sahip çıkmada,
Zemin bağırdı, gök inledi, kustu yer içindekileri,
Bir tufan, yıldırımlar daha çok ses çıkartırcasına
Nefesim, Cebrailin üflemesinde
Kalp atışlarım, kulak çınlamalarına karışıyor
Hu diyor sessizlik, hu diyor kâinat yeniden.
Merhaba diyor sonsuz âlem,
Ve ses veriyor
dokunuyor ruhuma razıyım senden.
Beraatım okunuyor, âlem sessizlikle dokunuyor.
21.12.2009 Şener İŞLEYEN
0 yorum:
Yorum Gönder