Sabah şafak söküp, aydınlıklar açılınca ufuklara
Toprak el pençe, diz divan durunca dualara
Ne zaman, ne mekan kalır seninle aramızda
Ayrılığın kor olsa da, üşütse de yokluğun beni
Yaz olur kışlarım, yol alır giderim tarifsiz sevdalara.

Sen deyince, cennetini düşünürüm ahretin
En güzel düşler, en iyi dilekler hep senin için
Nasıl bilirsen bil söylemezsen söyleme
İçimde bir ses ‘seni seviyorum’ kemiği yok ya dilin.

Sabahları leblerinde, söylersin ezberinde
En hayırlısı rabbimden hep sensin diye
Ve bir yakarıştır semaya mutluluk sözlerinde
İşte ben veriyorum, yalnız senin, senin diye.
Yitirdiğim değerler döndüler birer birer
O eski günahlar sayende silindiler
Ruhum alev aldı, kül oldu tüm kötülükler
Umduğumu buldum sonunda kim ne derse desin
Mutluyum, seviyorum, benim oldu sevinçler.
01.11.1996