Rabia düşerse incinir Esma’nın kalbi
ve yanar dümenleri Nuh gemilerinin.
Sesine taht kurar bütün putlar, halkına
Nil kıyısında gülüşünden vurulmuş kasabanın.
yıkılır Yusuf’un diktiği beyaz güvercin dolu kaleler,
hançeresine kan doğranır firavun eliyle,
kırmızılaşır gözyaşları Musa’nın.
İpek urganlar asılı hazır darağacının
kusmuk kokan adalet ayinleri yanında
avuçlarından kan damlar havarilerin
bükülür kırılmasa da kalem.
Müfteri yargıcın kirli elleriyle
saplanan sarhoş dikenler beynine İsa’nın,
ayaklarında Rabia’nın ve her yerinde.
Atılır Vahşi; ‘ben yaptım’ der
‘ilişmeyin Gül Yüzlüye…’
Rabia düşerse üşür ve isyana meyleder çocuk,
ıslanır yanakları tüm peygamberlerin…